Είναι Ημέρα Εργασίας στις ΗΠΑ σήμερα και έχω ήδη εκ νέου δημοσιευμένη μου Ετήσια θέση “Ode to Work” Αυτό τρέχει κάθε χρόνο την Ημέρα Εργασίας, αλλά σήμερα είναι μια ειδική Ημέρα Εργασίας που μου βουίζει τον χριστιανικό ύμνο, “για όλους τους αγίους, οι οποίοι από τη δουλειά τους ξεκουράζονται”.
Ήταν πριν από ένα χρόνο σήμερα που ο πατέρας μου πέθανε … αγαπητέ μου, γλυκιά, ήπια και σοφή πατέρα, που ήμουν τόσο ευλογημένος που έμαθα για περισσότερο από τρεις δεκαετίες της ζωής μου. Μου λείπει πολύ και σκέφτομαι συχνά γι ‘αυτόν. Σήμερα το πρωί ξύπνησα μαζί του στο μυαλό μου.
> Διαβάστε περισσότερα: Αποχαιρετισμός στον πατέρα μου…
Υπήρξε μεγαλύτερη απώλεια φέτος. Ένας πολύτιμος φίλος. Ένας σεβαστός πάστορας. Για άλλους στον κύκλο μου, ο θάνατος χτυπά στην πόρτα.
Ίσως είναι η εποχή της ζωής που είμαι μέσα, αλλά φέτος αισθάνθηκε σαν μια σταθερή υπενθύμιση ότι οι μέρες μας είναι αριθμημένες και η δύναμή μας είναι πεπερασμένη. Ο ύμνος που ανέφερα δεν είναι μόνο ένα τραγούδι μνήμης, αλλά και ένα τραγούδι ελπίδας. Μας δείχνει πέρα από τον τάφο στην υπόσχεση της ανάπαυσης, της χαράς και της ανάστασης στον Χριστό.
Σκέφτομαι τον πατέρα μου, τον φίλο μου, τον πάστορα μου – όχι μόνο από την άποψη του κενού που άφησε πίσω, αλλά με την ελπίδα ότι «η σύγκρουση είναι O’er, η μάχη που έγινε». Οι εργασίες τους είναι πλήρεις. Το έργο τους έχει τελειώσει. Τώρα στηρίζονται παρουσία του Κυρίου, απαλλαγμένοι από πόνο και δάκρυα.
Και για όσους από εμάς εξακολουθούν να περπατάμε σε αυτόν τον δρόμο του Pilgrim, η κλήση δεν είναι να απελπιστεί αλλά να υπομείνει. Η εργασία μας δεν είναι μάταιη. Το έργο συνεχίζεται, αλλά είναι δουλειά που εγχύεται με νόημα επειδή γνωρίζουμε το τέλος της ιστορίας.
Έτσι, σήμερα, την Ημέρα Εργασίας, θυμάμαι εκείνους που από την εργασία τους ξεκουράζονται, και επανέρχομαι στον εργατικό πιστά, ενώ είναι ακόμα μέρα.
ΣΥΝΑΨΗ
Ημέρα εργασίας Μας θυμίζει την αξιοπρέπεια της εργασίας, αλλά για μένα φέτος φέρνει επίσης στο νου την αξιοπρέπεια της ανάπαυσης, η αιώνια ξεκούραση υποσχέθηκε σε εκείνους που βρίσκονται στον Χριστό. Όπως σκέφτομαι τον πατέρα μου και τους άλλους που έχουν πάει μπροστά μου, είμαι ευγνώμων για το παράδειγμά τους και παρηγορημένος από την ελπίδα ότι η ιστορία δεν τελειώνει με το θάνατο. Για όλους τους αγίους που από το να ξεκουραστούν οι εργασίες τους, μπορούμε να τους τιμήσουμε εργαζόμενοι πιστά στον δικό μας χρόνο, μέχρι να ολοκληρωθεί η δουλειά μας.
https://www.youtube.com/watch?v=aqslwjtkud0
“Οι ευλογημένοι είναι οι νεκροί που πεθαίνουν στον Κύριο από τώρα και στο εξής … θα ξεκουραστούν από τις εργασίες τους, γιατί οι πράξεις τους ακολουθούν”.
-Επίξτε 14:13
“Ως εκ τούτου, οι αγαπημένοι μου αδελφοί, να είναι σταθεροί, ακίνητοι, πάντα αφθονούν στο έργο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι στον Κύριο η εργασία σας δεν είναι μάταια”.
-I Κορινθίους 15:58
Εικόνα: Ο πατέρας μου, ο αδελφός μου και εγώ στο United Red Carpet Club Ord τον Ιανουάριο του 2005
